CUT 🔞 คืนที่ 12 (SunXlin)
ปั้ง!!
หลังจากพิมพ์ไลน์หาใครอีกคนเสร็จผมก็ปิดประตูรถอย่างเต็มแรงก่อนจะรีบสาวเท่าเดินเข้าตึกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว กดลิฟท์ขึ้นไปยังจุดมุ่งหมายและไปหยุดอยู่ที่ห้องของลลินที่ผมพึ่งจะออกไปได้ไม่นานนี้ ผมเอื้อมมือไปบิดลูกบิดดูก็พบว่ามันล็อค เฮ้อออ พูดไม่เคยฟังจริงๆซินะ ผมควงกุญแจสำรองของห้องลลินเล่นก่อนจะไขเข้าไปทันทีที่เจ้าของห้องหันมาเห็นหน้าผมก็ตกใจจนตาโต
"มึงเข้ามาได้ยังไง ออกไปเลยนะ"
"บอกแล้วใช่ไหมวะ ว่าอย่าล็อกห้อง อยากลองดีรึไง"
"อย่ามายุ่ง ห้องกูทำไมกูจะล็อคไม่ได้ มึงออกไปเลยนะ ออกไป"
"พูดกับผัวไม่เพราะเลยวะ มันน่าโดนซักทีไหม ห๊ะ!!"
ผมเดินเข้าไปประชิดคนตัวบางจนอีกคนตกใจได้แต่ก้าวถอยหลังจนติดโซฟา
“กลัวหรอ”
“ใครกลัว ออกไปจากห้องกู”
“ไม่กลัวแล้วมึงถอยหลังหนีกูทำไมละลลิน”
“อย่ามาเรียกชื่อกู”
“ก็ไม่ได้อยากจะเรียกเหมือนกัน เสนียดปาก”
ลลินเม้มปากเข้าหากันแน่นมองผมตาขวาง คิดว่าน่ากลัวนักรึไงวะ หึ ผมขยับตัวเข้าไปจนชิดก่อนจะใช้มือล็อคหน้าอีกคนเอาไว้
“ปล่อยกู”
“ปากดีจังนะ กูพูด กูเตือนคือมึงจะไม่ฟังเลยใช่ไหม”
“ทำไมกูต้องฟัง เป็นใครมาสั่ง ห๊ะ!!”
“ผัว!! เอ๊ะ เรียกผัวได้ไหมกูไม่ได้อยากได้มึงเป็นเมียด้วยซิ”
หึ! ผมยกยิ้มขึ้นมาด้วยความสะใจที่ทำให้ร่างบางตรงหน้าโมโหได้ ก็นะผมพูดอะไรผิดละ ได้กันครั้งเดียวไม่นับเป็นผัวนิ แต่ถ้าได้อีก...ก็ค่อยว่ากันแล้วกัน
“กูก็ไม่เอาคนแบบมึงหรอก ปล่อยกู!!”
“ไม่เอาหรอ ได้ข่าวว่ามึงเอาไปแล้วนิ”
“ไอเหี้ยซัน!!!”
"เรียกดีๆกูรุ่นพี่มึงนะ"
"เรียกดีๆกูรุ่นพี่มึงนะ"
คนตัวบางกำลังโกรธผมหน้าดำหน้าแดงแต่แล้วไงใครสนกันวะ ผมออกแรงบีบปลายคางอีกคนหนักขึ้นจนเจ้าของกรอบหน้าต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ยังไม่เลิกปากดี
“โอ๊ย ปล่อยซิไอเหี้ยแล้วก็ไสยหัวออกไปจากห้องกู ไป๋”
“ไปไม่ได้หรอก กูยังสั่งสอนคนไม่เสร็จเลย”
“อะไร จะทำเหี้ยอะไรของมึง เหี้ยยย!!”
คำสถบหยาบคายที่หลุดลอยออกมาจากปากคนตรงหน้าผมไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรเลยนอกจากรำคาญ ผมเหวี่ยงร่างของลลินขึ้นไปบนเตียงก่อนจะเดินตามเข้ามาประชิดแต่เจ้าตัวก็ไวเช่นกันจึงได้พยายามขยับตัวหนีจากผม
“อย่าหนีให้โง่ลลิน มึงจะเจ็บตัวกว่าเดิม”
ผมกระชากข้อเท้าเล็กๆนั่นก่อนจะลากดึงเข้าหาตัวผม คนตัวบางเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาซักนิด หึ เงียบให้ได้ตลอดนะเพราะว่ากูก็รำคาญเสียงมึง สองมือเล็กๆถูกรวบขึ้นไปไว้เหนือศรีษะกดมันให้จมหายลงไปกับที่นอนสีขาวสะอาดตาก่อนรร่างสูงจะตามขึ้นมาคร่อมร่างลลินไว้แล้วก้มหน้าลงมาหาอีกคนจนหน้าผากชิดกัน
“ถ้าเตือนดีๆแล้วยังไม่ยอมหยุด ก็อย่ามาหาว่ากูใจร้ายก็แล้วกัน”
“หึ ปล่อยกู กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกูไม่ต้องมาเสือก”
“เออ!! กูก็ไม่ได้อยากเสือกแต่เพราะมึงทำเพื่อนกูไงลลิน สัญญาออกมาว่าจะไปให้พ้นๆหน้าพวกกูแล้วกูจะเดินออกไปเหมือนคนไม่รู้จักมึง”
แววตาสีน้ำตาลท่อแสงนั่นกำลังจ้องเขม่งมาทางเขาแต่ใครจะสน สายตาของคนที่กำลังจะทำลายเพื่อนเขา
แควก!!
เสื้อสีขาวตัวบางของลินถูกมือหนาของซันกระชากออกอย่างไม่ใยดีก่อนจะโยนเศษซากเสื้อทิ้งลงข้างเตียง ลินเม้มปากเข้าหากันจนแน่นริ้วผ้าที่เกิดจากการฉีกกระชากของอีกคนเสียดสีไปกับผิวขาวๆของลินจนเกิดเป็นรอยแดง ซันก้มลงหาคอขาวๆก่อนจะกัดอย่างแรงด้วยแรงอารมณ์ รอยจ้ำแดงๆหลายจุดที่บริเวณคอเริ่มเห่อชัดขึ้นเพราะคนทำกดย้ำๆมันอยู่อย่างนั้น กางเกงยีนเข้ารูปสีซีดของลินถูกวายร้ายอย่างซันกระชากออกอย่างไม่ปราณี
“อึก เจ็บนะเว้ย”
“หึ เรื่องของมึง”
“ไอเหี้ย”
ซันยกยิ้มร้ายใส่ลินก่อนจะจับขาเรียวแยกออก ลินพยายามดิ้นจนสุดแรงแต่ก็ดูเหมือนว่าจะสู้แรงควายของซันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียวเพราะนอกจากจะไม่หลุดพ้นจากซันแล้วซันยังแทรกตัวเขามาอยู่ตรงหว่างขาของลินได้โดยง่ายอีกตังหาก
“ปล่อยกู กูบอกให้ปล่อยกูยังไงเล่า”
“หึ ปากดี”
“ไอเหี้ยซัน ปล่อยกูซิแม่ง”
“เรียกผัวให้มันดีๆหน่อย”
“มึงไม่ใช่ผัวกู ถ้ากูจะมีผัวคนนั้นคือพี่ตะวัน!!”
กรี๊ดดดดดดดด~
คำพูดที่ลินพูดออกมาเหมือนเป็นคำปลดล็อคอารมณ์ของผมดีๆนี่เอง ผมกระแทกตัวตนของตัวเองเข้าไปภายในตัวลินจนสุด ไม่มีการเบิกทาง ไม่มีการเล้าโลมห่าอะไรทั้งนั้น ครั้งนี้มันมีแต่เจ็บกับเจ็บ ผมกดตรึงข้อมือเล็กๆของลินให้จมลงไปกับเตียงก่อนจะโหมกระหน่ำตัวตนเข้าไปในร่างของอีกคน
“ผัวมึง อ่าา คือกูจำไว้ลลิน ซี๊ดดดด”
“ยะ..หยุด อืมม ไอเหี้ย ซันน”
“เงียบปากแล้วครางไปเถอะ ซีดด จะแน่นไปไหนวะ”
“กูเกลียดมึง อ่าาา”
“กูก็ไม่ได้รักมึง จำไว้”
แรงอารมณ์ที่เราสาดใส่กันมันยิ่งทำให้ผมของขึ้นเข้าไปใหญ่ ผมปล่อยมือเล็กๆให้เป็นอิสระก่อนจะนั่งหลังตรงแล้วกระแทกตัวตนเข้าไปในร่างผอมบางอย่างไม่ยั้งแรง เซ็กของเรามันไม่ได้เริ่มจากความรักแต่เป็นความเกลียดชัง เพราะงั้นมันก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ผมต้องถนอมคนที่อยู่ใต้ร่างผมตอนนี้
“ซี๊ดดด จะตอดแรงไปไหนวะ อ่าแม่ง”
“รีบๆสะ..เสร็จ รีบๆสะ..ไสหัวไปได้แล้ว อ่าาา”
“หึ ไม่ได้อยากอยู่นานเหมือนกันวะ”
“อือออ ไม่ไหว”
“แม่งเอ้ย ซี๊ดดดดดดดด”
เมื่อพายุสงบลงก็เหลือทิ้งไว้เพียงเศษซากจากลงพายุ ลลินนอนคว่ำหอบหายใจอย่างคนหมดแรง ถุงยางที่ถูกใช้แล้วหายถุงเกลื่อนกระจายอยู่ข้างเตียง รอยจ้ำแดงๆทั้งตัวคือสิ่งที่ผมทิ้งไว้ให้แดงขนาดนั้นคงไม่กล้าไปอ่อยไอตะวันพักใหญ่ แต่ก็ดีแล้วเพราะผมก็ไม่ได้อยากเห็นหน้าคนๆนี้นักหรอก
“หยุดยุ่งกับเพื่อนกูซะ ถ้ากูยังเห็นมึงไปวอแวมันคราวหน้ากูเล่นมึงยับกว่านี้แน่ลลิน”
“สมใจแล้วมึงก็ไสหัวออกไปจากห้องกู ไป!!”
“หึ ก็ไม่ได้อยากอยู่นักหรอกวะ แต่ก็ขอบคุณที่ให้แดกฟรีไม่เสียตังอีกตังหาก”
“ไสหัวออกไป!”
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกาตรงผนังก็พบว่าตอนนี้ 4 ทุ่มแล้ว
นี่กูเล่นหนักขนาดนี้เลยหรอวะ
แต่ก็ช่างแม่งเถอะ ใครสนกันละ
ผมขยับเสื้อให้เข้าที่ก่อนจะชงักไปเพราะมือดันไปจับตรงคอแล้วมันแสบๆผมเดินเข้าไปส่องกระจกในห้องน้ำก็รู้สาเหตุของการแสบตรงคอได้อย่างชัดเจน รอยเล็บที่ลากยาวตั้งแต่ต้นคอลงมาจนถึงลาดไหล่เด่นชัดแถมยังมีเลือดซิบๆอีกตังหาก
แสบนักนะดันมาทำรอยทิ้งไว้บนตัวกูซะได้
ผมยกยิ้มให้ตัวเองในกระจกพร้อมกับลูบรอยนั่นเบาๆก่อนจะเดินกลับออกมาก็พบว่าเจ้าของห้อง หมดฤทธิ์ไปซะแล้วผมจึงเดินหมุนตัวออกจากห้องนั้นไป
เลิกยุ่งกับเพื่อนกูเถอะลลิน ไม่งั้นกูคงต้องทำลายมึงมากกว่านี้.....
--------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------
